De ki: Sığınırım insanların Rabbine.
De ki: Sığınırım ben insanların Rabbine,
(Ey Rasûlüm,) de ki: Sığınırım insanların Rabbine,
(1-6) De ki: «Insanlardan ve cinlerden ve insanlarin gonullerine vesvese veren o sinsi vesvesecinin serrinden, insanlarin Tanrisi, insanlarin Hukumrani ve insanlarin Rabbi olan Allah´a siginirim."*
(1-2-3-4-5-6) De ki: İnsanların Rabbına, insanların (yegâne) hükümdarına, insanların Tanrısına: Cinlerden ve insanlardan, insanların kalblerine vesvese verip (Allah anılınca da) sinsice geri çekilen vesve-secinin şerrinden sığınırım..
(1-6) De ki: “Cinlerden ve insanlardan; insanların kalplerine vesvese veren sinsi vesvesecinin kötülüğünden, insanların Rabbine, insanların Melik’ine, insanların İlâh’ına sığınırım.”
(1-6) De ki: İnsanların kalplerine vesvese sokan, (insan Allah´ı andığında) pusuya çekilen cin ve insan şeytanının şerrinden insanların Rabbine, insanların Melikine (mutlak sahip ve hakimine) insanların İlâhına sığınırım!
De ki: "İnsanlardan ve cinlerden ve insanların gönüllerine vesvese veren o sinsi vesvesecinin şerrinden, insanların Tanrısı, insanların Hükümranı ve insanların Rabbi olan Allah'a sığınırım."
De ki sığınırım Rabbına nâsın
De ki: «Sığınırım insanların Rabbine,
De ki: İnsanların rabbine sığınırım.
De ki: Sığınırım insanların Rabbine,
De ki: Sığınırım ben, insanların Rabbine,
De ki: İnsanların Rabbına sığınırım,
De ki: "Sığınırım ben insanların Rabbine,
De ki: «Nâsın Rabbine sığınırım.»
De ki: İnsanların Rabbine sığınırım,
De ki: "Sığınırım ben, insanların Rabbine.
De ki: -İnsanların Rabbine sığınırım.