Andolsun ki kim, özünü iyice temizlemişse kurtulmuştur, murâdına ermiştir.
Nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiştir,
Muhakak (Allah’ın küfür ve isyandan) temizlediği nefis kurtulmuştur.
Kendini aritan saadete ermistir.
Kendini (inkâr ve günah kirlerinden) arındıran kimse, korktuğundan kurtulup umduğuna ermiştir.
(7-9) Nefse ve onu düzgün bir biçimde şekillendirip ona kötülük duygusunu ve takvasını (kötülükten sakınma yeteneğini) ilham edene andolsun ki, nefsini arındıran kurtuluşa ermiştir.
(1-10) Güneşe ve kuşluk vaktindeki aydınlığına, güneşi takip ettiğinde aya, onu açığa çıkarttığında gündüze, onu örttüğünde geceye, gökyüzüne ve onu bina edene, yere ve onu yapıp döşeyene, nefse ve ona birtakım kabiliyetler verip de iyilik ve kötülüklerini ilham edene yemin ederim ki, nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiş, onu kötülüklere gömen de ziyan etmiştir.
Kendini arıtan saadete ermiştir.
Gerçek felâh bulmuştur onu temizlikle parlatan
gerçek kurtuluş bulmuştur onu temizlikle parlatan.
Onu arındırıp temizleyen gerçekten felah bulmuştur.
onu tertemiz yapan kişi muhakkak umduğuna ermiş,
Kendini arıtan saadete ermiştir.
Onu arıtan, gerçekten felaha ermiştir,
Her kim (benliğini) arındırırsa, kesinlikle mutluluğa erişecektir,
(9-10) Nefsini temizlemiş olan şüphe yok ki, felâha ermiştir. Ve muhakkak ki, nefsini noksana düşüren de hüsrâna uğramıştır.
Onu arındırıp temizleyen gerçekten felah bulmuştur.
(Allâh´tan başkasına tapmayarak) Nefsini yücelten kazanmış,
Ki onu arındıran kurtuluşa ermiştir.