İnsanların sâhibine.
İnsanların Melikine (mutlak sahip ve hakimine),
İnsanların Melik’ine (hükümdarlar Hükümdarına),
(1-6) De ki: «Insanlardan ve cinlerden ve insanlarin gonullerine vesvese veren o sinsi vesvesecinin serrinden, insanlarin Tanrisi, insanlarin Hukumrani ve insanlarin Rabbi olan Allah´a siginirim."*
(1-2-3-4-5-6) De ki: İnsanların Rabbına, insanların (yegâne) hükümdarına, insanların Tanrısına: Cinlerden ve insanlardan, insanların kalblerine vesvese verip (Allah anılınca da) sinsice geri çekilen vesve-secinin şerrinden sığınırım..
(1-6) De ki: “Cinlerden ve insanlardan; insanların kalplerine vesvese veren sinsi vesvesecinin kötülüğünden, insanların Rabbine, insanların Melik’ine, insanların İlâh’ına sığınırım.”
(1-6) De ki: İnsanların kalplerine vesvese sokan, (insan Allah´ı andığında) pusuya çekilen cin ve insan şeytanının şerrinden insanların Rabbine, insanların Melikine (mutlak sahip ve hakimine) insanların İlâhına sığınırım!
De ki: "İnsanlardan ve cinlerden ve insanların gönüllerine vesvese veren o sinsi vesvesecinin şerrinden, insanların Tanrısı, insanların Hükümranı ve insanların Rabbi olan Allah'a sığınırım."
Melikine nâsın
insanların hükümdarına,
İnsanların malikine.
insanların (yegâne) mâlikine,
insanların Melikine,
İnsanların malikine,
insanların Hakimine,
(2-3) «Nâsın Melik´ine. Nâsın ilâhına (sığınırım).»
İnsanların malikine,
İnsanların pâdişâhına,
İnsanların hakimine.